“Wag kang maingay.. Baka marinig nila tayo..”
“wala namang tao eh. Nasasarapan ako.”
Nabalot ng katahimikang may pahapyaw na ungol ang silid. Hindi matigil ang paurong-sulong na galaw ng dalawa habang magkayakap.
“Sige pa, wag mo kong bibitinin!”
Kapit-tuko ang dalawang nagpagulong gulong hanggang sa mahulog sa kutson. Walang pag-aatubiling itinuloy ang mainit nilang tagpo.
Maya-maya pa’y may nagdorbel sa pinto.
“Anak, pakibukas nga.”
Hindi malaman ng dalawa ang gagawin. Parang aligagang daga, nag-ayos at nagbihis ang dalawa at nagpanggap na parang walang nangyari.
“Ma, ang aga mo ata?”
“Sumakit ang ulo ko sa init eh. At walang mag-luluto ng hapunan…”
“siya nga pala, nasan ang papa mo?”
“Ah, si papa.. Nasa kwarto, nagbibihis…”
insAnity at its best... and worst... 